Δημοσίευμα

«Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό»

Στίχοι που διαβάζονται, ακούγονται και τραγουδιούνται. Τραγούδι που σημάδεψε την τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα στα καθ’ ημάς. Τώρα που ο Θάνος ξεκίνησε το μεγάλο ταξίδι στην αιωνιότητα, θα αναζητήσει δίχως άλλο τους αθάνατους εταίρους του, τον Άλκη Αλκαίο και τον Δημήτρη Μητροπάνο.

Εμείς από αυτή την πλευρά του χρόνου θα συνεχίσουμε για την ώρα να τραγουδάμε τους σιβυλλικούς στίχους της «Ρόζας». Κι αν ο θάνατος ρίχνει τους ανθρώπους στο κενό τι μ’ αυτό; Η μνήμη νικά το χρόνο όπως κι η νοσταλγία. Ο καλλιτέχνης δεν φεύγει μόνος του, παίρνει μαζί του και κάτι από τη συγκίνηση που οφείλουμε στα περασμένα. Δεν γερνά μέσα μας, παραμένει αναλλοίωτος.

Στον Θάνο Μικρούτσικο αξίζει ένα σεμνό δάκρυ να κυλήσει από τα μάγουλα αυτής της δεκαετίας που μας αποχαιρετά μαζί του. Στον Θάνο Μικρούτσικο ο οποίος τώρα αφήνει αδιόρατα τη σκηνή του κόσμου και αποχωρεί ας δώσουμε το έσχατο χειροκρότημα.
Δημήτρης Στεφανάκης

ΠΗΓΗ: https://www.fosonline.gr/plus/moysiki/article/78249/sta-ennia-vimata-toy-thanoy

Περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Στεφανάκη από ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ - fosonline.gr