Δημοσίευμα

Γράφει η Ρένα Σαμαρά-Μάινα: 

Λίγο πριν την επίσκεψή του στη Λέσχη Φιλαναγνωσίας Κομοτηνής θα ήθελα να πω δυο λόγια ακόμα για κάποια παλιότερα βιβλία του Δημήτρη Στεφανάκη. Μια κατηγορία λογοτεχνικών έργων που θαρρώ πως μπορούν να  ταξινομηθούν όλα μαζί και να μας δείξουν την άλλη διάσταση της γραφής του Στεφανάκη. Αλλιώτικα εντελώς από την τριλογία του ‘’κοσμοπολιτισμού’’ με την οποία έγινε γνωστός και πολύ αγαπητός στο αναγνωστικό κοινό (Μέρες Αλεξάνδρειας, Φιλμ Νουάρ και Άρια). 
Στα τρία έργα που θα αναφερθώ είναι σαν να μας καταθέτει όλη του την αναγνωστική εμπειρία, σαν να θέλει να συνομιλήσει με τον αναγνώστη του, όπως συνομιλούν δυο βιβλιόφιλοι σε ένα καφενείο σαν ‘’ το καφενείο του Αιόλου’’ με ένα φλυτζάνι καφέ κι ένα βιβλίο στο χέρι παρακολουθώντας να μπαινοβγαίνουν στο μαγαζί ο συνταγματάρχης Σαμπέρ, ο Ρασκόλνικοφ, οι αδελφές Μπρονζέ, η Λολίτα, η Μαντάμ Μποβαρυ. Κι ύστερα ‘’συλλαβίζοντας το καλοκαίρι’’ ο Αλμπέρ Καμύ καμιά 50αριά χρόνια μετά το θάνατο του επιστρέφει στη Μύκονο αναζητώντας την ευκαιρία να ολοκληρώσει το ημιτελές ‘’ Πρώτος άνθρωπος’’ που του στέρησε ο ξαφνικός του θάνατος. Γνωρίζουμε τον πραγματικό και μεταπλασμένο Καμύ, τον αγαπημένο του Δημήτρη Στεφανάκη, για χάρη του οποίου έμαθε γαλλικά μόνο και μόνο για να τον διαβάσει στο πρωτότυπο. Να, λοιπόν, ‘’πώς η λογοτεχνία σου αλλάζει τη ζωή’’, γιατί μας συστήνει σπουδαία έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Κι ο Δημήτρης Στεφανάκης σε αυτό το βιβλίο του μας εξομολογείται τη δική του περιπέτεια με τη μεγάλη αγαπημένη του, τη Λογοτεχνία. Συνδιαλέγεται  με προγενέστερους ‘’εραστές’’ της, βαριά ονόματα, όπως ο Ντοστογιέφσκυ, Τολστόι, Κάφκα, Προύστ και πολλούς άλλους, (δεν θα πρέπει να παραλείψω τον αγαπημένο του Καμύ), που άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμά τους. 
Ο Δημήτρης Στεφανάκης από βιβλίο σε βιβλίο προσδιορίζει νέες συντεταγμένες αφηγηματικής έκφρασης, παρουσιάζει ένα διαφορετικό συγγραφικό ‘’εγώ’’ κι ανοίγει κουβέντα με τους αναγνώστες του για τα λογοτεχνικά πράγματα προτρέποντας επί της ουσίας όσους πιο πολλούς μπορεί, να διαβάσουν.