Δημοσίευμα

Συνέντευξη στην Κατερίνα Σχισμένου:

Πώς καταφέρνετε με αυτό σας το νέο βιβλίο να διασώσετε την φωτεινή αίσθηση της ζωής σε μια Αλεξάνδρεια που βυθίζεται στα νερά του χρόνου;

Στη λογοτεχνία, όπως και στη ζωή, τα πραγματικά αλλά και τα φανταστικά πρόσωπα αποφασίζουν μόνα τους την κατεύθυνση που θα πάρουν. Η ζωή έτσι κι αλλιώς είναι δύσκολη τόσο στην πραγματικότητα όσο και στο μυθιστόρημα. Δεν λείπουν οι συμφορές, οι δυσκολίες, οι προκλήσεις. Λέω συχνά πως η στενοχώρια είναι ένα δωμάτιο. Κάποιοι μπαίνουν μέσα εκεί και μένουν για καιρό, κάποιοι ψάχνουν να βρουν αμέσως την πόρτα για να φύγουν. Οι ήρωες αυτού του βιβλίου και κυρίως η πρωταγωνίστρια ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία.

Γιατί επιστρέψατε στην Αλεξάνδρεια με αυτό σας το βιβλίο;

Μα η Αλεξάνδρεια αυτή δεν είναι η πραγματική πόλη αλλά η δική μου. Επέστρεψα όπως επιστρέφει κανείς στο σπίτι του ή σε ένα σπίτι που έζησε κάποτε και βρίσκει ακόμα νόημα να γυρίσει σε αυτό. Και πότε βρίσκει νόημα; Όταν έχει ακόμα μια καλή ιστορία για να διηγηθεί.

Ποια είναι η λογοτεχνική σας ηρωίδα η Δάφνη;

Είναι ένα πρόσωπο που από άγουρο κοριτσόπουλο στις τελευταίες σελίδες από τις «Μέρες Αλεξάνδρειας» μεταμορφώνεται σε …ηρωίδα μέσα στις πρώτες κιόλας σελίδες στο νέο μυθιστόρημα. Οι χαρακτήρες ενός μυθιστορήματος δεν διαφέρουν πολύ από μας. Απλά εμείς διαβάζουμε μια ιδιαίτερη συνθήκη μέσα στην οποία όλοι λίγο πολύ θα εκδηλώναμε δικαιολογημένα κάποια αντίδραση. Ε, λοιπόν η Δάφνη Χάραμη βρίσκεται σε αυτή την ιδιαίτερη συνθήκη, που όσο συντριπτική κι αν είναι, βρίσκει τη δύναμη να της αντισταθεί.

Μπορεί η λογοτεχνία να σώσει τις ζωές μας;

Εύστοχα τέθηκε το ερώτημα. Ναι νομίζω πως μπορεί να σώσει τις ζωές μας. Δεν μπορεί να τις αλλάξει, στο βαθμό που η αλλαγή δεν εξαρτάται μόνο από μας, αλλά μπορεί να τις σώσει. Όσο μεγαλώνω και όσο μεγαλώνει κι η σχέση μου με τη λογοτεχνία, αντιλαμβάνομαι καλύτερα αυτή τη σωτήρια αύρα της.

ΠΗΓΗ: https://www.maxitisartas.gr/single_page.php?catid&id=34709