Δημοσίευμα

'Στις παρυφές του αριστουργήματος!' - Σκέψεις για το μυθιστόρημα «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι»

Γράφει η Κατερίνα Μπούρα, για το μυθιστόρημα «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι» του Δημήτρη Στεφανάκη
'Στις παρυφές του αριστουργήματος!' - Σκέψεις για το μυθιστόρημα «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι»

Στις παρυφές του αριστουργήματος!

Ήταν 4 Ιανουαρίου του 1960. Ο Αλμπέρ Καμί επέστρεφε στο Παρίσι από το Λουρμαρέν της Προβηγκίας, όπου είχε περάσει τις χειμερινές του διακοπές. Είχε βγάλει εισιτήριο να ταξιδέψει με το τρένο αλλά τελικώς προτίμησε την παρέα του εκδότη και φίλου του, Μισέλ Γκαλιμάρ. Το χιόνι, που είχε μετατραπεί σε πάγο, έκανε το δρόμο επικίνδυνο. Ο οδηγός έχασε τον έλεγχο και το αυτοκίνητο βγήκε εκτός πορείας. Για τον Καμί, ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Ηταν μόλις 46 ετών. Πάνω του βρέθηκαν 144 σελίδες από το ημιτελές μυθιστόρημα «Ο πρώτος άνθρωπος».

Να όμως, που του δόθηκε μια δεύτερη ευκαιρία να το τελειώσει. Όχι, δεν υπονοώ τίποτα το μεταφυσικό. Αναφέρομαι στο συγγραφικό τόλμημα του Δημήτρη Στεφανάκη να επαναφέρει στη ζωή το νομπελίστα συγγραφέα, να τον κάνει ήρωα του μυθιστορήματός του «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι» και να μας παρασύρει σε έναν κόσμο γεμάτο συγκινήσεις, συναίσθημα, αλήθεια και πάθος για την ζωή και την ελευθερία.

Επιστρέφει ο Αλμπέρ Καμί στο διονυσιακό περιβάλλον της καλοκαιρινής Μυκόνου, στα τέλη του εικοστού αιώνα, για «να βουτήξει στην κολυμπήθρα της Μεσογείου» και να χαρεί τον θρίαμβο του ήλιου. «Με τον ήλιο στη μνήμη, πώς μπόρεσα να στοιχηματίσω στο παράλογο; σκέφτηκε». Οι αναμνήσεις μιας ολόκληρης ζωής «όρμησαν σαν κύματα να κατακλύσουν την άδεια δεξαμενή της ψυχής του». Θυμάται τα παιδικά του χρόνια «νοσταλγώντας την άδολη φτώχια», τη «γλυκειά εικόνα της μητέρα του», της «κυρά-Κατρίν», που «ήταν κωφή από νέα». Ο νους του πήγε στις γυναίκες της ζωής του, αφού υπήρξε «ένας αμετανόητος Δον Ζουάν, ένας κατ’ εξακολούθησιν άπιστος» γιατί, όπως λέει, «οι άντρες είναι καταδικασμένοι να ποθούν».

«Δημοσιογράφος κατ’ανάγκη, φιλόσοφος από χόμπι, θεατρικός συγγραφέας από ιδιοτέλεια, μυθιστοριογράφος εκ φύσεως. Μικρός ήθελα να γίνω ποιητής, φιλόσοφος, ιστορικός ή κάτι τέτοιο. Δεν ήξερα τότε πως το σπουδαιότερο πράγμα ήταν να γίνω μυθιστοριογράφος». Η επιστροφή του είναι η ευκαιρία να φιλοσοφήσει για την ζωή, να αναπολήσει τα πεπραγμένα του, να θυμηθεί το βραβείο νόμπελ, τους συγκαιρινούς του και τους παλαιότερους λογοτέχνες, να μιλήσει για την διαφορά του με τον Σαρτρ. Ακροβατεί ανάμεσα στον έρωτα και το θάνατο, ζει το καλοκαίρι που δεν πρόλαβε να απολαύσει. «Ηθελα μόνο λίγα παραπάνω χρόνια. Να πρόφταινα να γεράσω».

Σε κάθε σελίδα του βιβλίου είναι έκδηλη η αγάπη του Δημήτρη Στεφανάκη για τον Αλμπέρ Καμί. «Γιατί δεν τολμάς να παρέμβεις στην ζωή ενός μεγάλου στοχαστή παρά μόνο αν τον αγαπάς και τον σέβεσαι», έχει πει ο ίδιος.

Διαβάζοντας το «Συλλαβίζοντας το καλοκαίρι» ένιωθα την ψυχή να θερμαίνεται, να ανοίγουν οι πόροι και να ξαναβλασταίνουν τα φτερά της, όπως ακριβώς το περιγράφει ο Πλάτωνας. Ουράνιο κάλλος και απολλώνιο φως.

'Ενα συγκλονιστικό μυθιστόρημα! Στις παρυφές του αριστουργήματος!
Κατερίνα Μπούρα

Αναρτήθηκε από: Dimitris Stefanakis

Ο Δημήτρης Στεφανάκης γεννήθηκε το 1961. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι συγγραφέας δώδεκα μυθιστορημάτων και ενός δοκιμίου. Έχει... Διαβάστε περισσότερα...

Comments - Σχόλια

Share this Post:

Συνεχίστε την ανάγνωση...