Δημοσίευμα

Ο Δημήτρης Στεφανάκης σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Είναι συγγραφέας δώδεκα μυθιστορημάτων και ενός δοκιμίου. Έχει, επίσης, μεταφράσει έργα κλασικής και σύγχρονης λογοτεχνίας. Βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ισπανικά, αραβικά και βουλγαρικά. Το 2011, τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη και το Prix Méditerranée Étranger. Ήταν υποψήφιος για το Prix du Livre Européen και το Prix Balkanika. To 2014, τιμήθηκε με τα διάσημα του Ιππότη Γραμμάτων και Τεχνών από το Γαλλικό κράτος. Πριν από λίγο καιρό ίδρυσε τις Εκδόσεις Ακροβάτης, που εγκαινιάζουν τη σειρά της Ελληνικής Λογοτεχνίας με δύο βιβλία του: το πρωτόλειο του Δημήτρη Στεφανάκη, Φρούτα εποχής, καθώς και το τελευταίο του μυθιστόρημα, Στο καφενείο του Αιόλου, το οποίο κυκλοφόρησε αρχικά στα γαλλικά, κυκλοφορεί πρώτη φορά στα ελληνικά και μας έδωσε την αφορμή για τη συνέντευξη που ακολουθεί.

Πώς ξεκίνησε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου Στο καφενείο του Αιόλου;

Ξεκίνησε σαν ένα γύμνασμα γαλλικών, που ενθουσίασε ως ιδέα κάποιον Γάλλο εκδότη. Μου πρότεινε να αναπτύξω περισσότερο το όλο εγχείρημα, ώστε να γίνει βιβλίο. Αποδέχθηκα την πρόκληση και, με τη βοήθεια της φίλης και μεταφράστριας Βάσως Λούκου, παρουσιάσαμε στο γαλλικό κοινό ένα βιβλίο που δεν είχε περάσει προηγουμένως από τα ελληνικά.

Στο καφενείο του Αιόλου συχνάζουν διάσημοι συγγραφείς του παρελθόντος και αγαπημένοι ήρωες. Γιατί παλιότερα οι πνευματικοί άνθρωποι πήγαιναν σε καφενεία;

Υποθέτω ότι παλιότερα οι άνθρωποι έπαιρναν πιο σοβαρά τη λογοτεχνία από ό,τι εμείς σήμερα. Δεν σύχναζαν απλώς, αλλά δημιουργούσαν λογοτεχνικά καφενεία. Σήμερα λείπουν εκείνες οι πνευματικές παρέες που θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν τα νέα ρεύματα. Ό,τι καινούργιο πια περνά από το διαδικτυακό σύμπαν ως μια πραγματικότητα λίγο-πολύ εικονική.

Αναφέρετε σημαντικές προσωπικότητες της Γαλλίας. Πώς ακόμη αντέχουν στον χρόνο αυτοί οι πνευματικοί δημιουργοί;

Νομίζω ότι έχουν να πουν πράγματα που ενδιαφέρουν κάθε εποχή. Κι ας μην ξεχνάμε πως η Γαλλία έχει χτίσει συστηματικά μια μεγάλη παράδοση εδώ και τρεις-τέσσερις αιώνες. Οι νέοι συγγραφείς συνομιλούν με τους παλιούς κι αυτό ανατροφοδοτεί το ενδιαφέρον μας για την κλασική λογοτεχνία του 19ου ή ακόμα και του 18ου αιώνα.

Ο Αίολος είναι ο καφετζής. Είναι διαβασμένος και έχει χιούμορ. Υπήρχαν, αλήθεια, τέτοιοι καφετζήδες κάποτε;

Στο Παρίσι ή στη Βιέννη σίγουρα θα υπήρχαν. Αναφερόμαστε σε μια εποχή όπου η δημοσιογραφία δεν είχε ακόμη αλώσει τα πάντα. Η λογοτεχνία διεκδικούσε ένα κομμάτι από την πίτα της επικαιρότητας και η μπουρζουαζία ήταν διαβασμένη. Για να μπορέσει λοιπόν κάποιος να τη φέρει στο μαγαζί του θα έπρεπε να μιλά και τη γλώσσα της – να σκαμπάζει από βιβλία και συγγραφείς. Όσο για το χιούμορ, είναι ζήτημα ανθρώπου.

Στην Αθήνα είχαμε αρκετά καφενεία από την πλατεία Ομονοίας μέχρι την πλατεία Συντάγματος. Σύχναζαν και εκεί οι πνευματικοί άνθρωποι ή και οι πολιτικοί;

Φυσικά. Οι άνθρωποι της παλιάς Αθήνας, είτε λόγιοι, είτε πολιτικοί, είτε κοινοί θνητοί είχαν περισσότερο χρόνο στη διάθεσή τους και περισσότερα δικαιώματα στο ραχάτι και στην καλή παρέα.

Σήμερα λείπουν εκείνες οι πνευματικές παρέες που θα μπορούσαν να καλλιεργήσουν τα νέα ρεύματα.

Με έναν ιδιαίτερο τρόπο τραβάτε το ενδιαφέρον των αναγνωστών, αφού μέσα από το βιβλίο σας μαθαίνουν για ήρωες που τους έχουν ακουστά. Τους αρέσει να μαθαίνουν και άγνωστες ιστορίες γι’ αυτούς;

Φαντάζομαι πως ναι. Πολλοί από αυτούς τους ήρωες είναι γνωστοί, ακόμα κι αν δεν έχουμε διαβάσει τα βιβλία στα οποία πρωταγωνιστούν. Αρκετοί αναγνώστες θα ήθελαν να τους γνωρίσουν από την καλή και από την ανάποδη. Προσωπικά ως αναγνώστης μπαίνω συχνά στον πειρασμό να σκεφτώ όλα εκείνα τα οποία δεν μας αποκαλύπτουν οι συγγραφείς.

Πέρα από το βιβλίο Στο καφενείο του Αιόλου, εκδώσατε και τα Φρούτα εποχής. Γιατί το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι γραμμένο με την ανεμελιά της αφηγηματικής νιότης;

Είναι ζήτημα ηλικίας. Όσο είμαστε νέοι, έχουμε το θράσος να γράφουμε με αφέλεια αλλά και με μια φρεσκάδα. Ωριμάζοντας, χάνουμε και τα δύο. Είμαστε πιο προσεκτικοί με τις λέξεις και τους χαρακτήρες που δρουν και μιλούν για λογαριασμό μας. Δημιουργούμε πιο στιβαρά και καλοχτισμένα βιβλία. Μας λείπει όμως εκείνη η σπίθα της νιότης, που πολλές φορές έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τα όψιμα δημιουργήματά μας. Να σας εξομολογηθώ κάτι: Νομίζω ότι τα Φρούτα εποχής ο νεαρός Δημήτρης θα τα έγραφε σε κάθε περίπτωση καλύτερα από τον ώριμο.

Πριν από λίγο καιρό ιδρύσατε και τον εκδοτικό οίκο «Ακροβάτης». Ποιος είναι ο σκοπός της ίδρυσης και ποια τα σχέδιά σας;

Θα ακουστεί εγωιστικό, αλλά ήθελα να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στα βιβλία που έχω ήδη γράψει, να τα δω τυπωμένα καθαρά με τη δική μου αισθητική. Από την άλλη, είχα πάντα κάποιες ιδέες για την έκδοση βιβλίων άλλων συγγραφέων, που μου τις απέρριπταν ευγενικά οι εκδότες. Θα προσπαθήσω στο μέτρο του δυνατού να τις υλοποιήσω κάποια στιγμή στο μέλλον.

Τι γράφετε την περίοδο αυτή; Και με τι άλλο ασχολείστε;

Επεξεργάζομαι τον κόσμο ενός νέου μυθιστορήματος που εκτυλίσσεται κυρίως στην Κρήτη και στα χωριά του Νότιου Ηρακλείου, από όπου κατάγομαι. Είναι μια απαιτητική ιστορία που ξεκινά από τις αρχές του 20ού αιώνα και προχωρά στα μεταπολεμικά χρόνια. Βρίσκομαι στη φάση όπου οι ήρωες παίρνουν μέσα μου τις διαστάσεις και τον χώρο που τους αναλογεί. Κοντολογίς, στην πιο δύσκολη περίοδο. Κατά τα άλλα, έχω τις επιχειρηματικές ασχολίες μου αλλά βρίσκω, επιτέλους, και λίγο χρόνο να ξεκουραστώ και να τεμπελιάσω.

Ασχολείστε με το διαδίκτυο; Ποια είναι η γνώμη σας για τα ηλεκτρονικά περιοδικά;

Υπάρχει άνθρωπος που να μην ασχολείται σήμερα; Δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Είμαι κι εγώ χρήστης του διαδικτύου και προσπαθώ να ωφεληθώ όσο γίνεται από αυτή την τεράστια, αλλά όχι πάντα αξιόπιστη, δεξαμενή γνώσης. Όσο για τα ηλεκτρονικά περιοδικά, πιστεύω ότι θα έχουν έναν σημαντικό ρόλο στο αύριο της ενημέρωσης και της ψυχαγωγίας.

Τι σας έχουν μάθει οι γονείς σας και ακόμη το τηρείτε;

Να αναλαμβάνω την ευθύνη της ζωής μου σε κάθε περίσταση και να λογοδοτώ στον εαυτό μου για αυτό.

Τι θα απευθύνατε στους αναγνώστες μας;

Να απαιτούν συνεχώς καινούργια πράγματα από τους αγαπημένους τους συγγραφείς. Αυτό βοηθά όσους γράφουν βιβλία να μην εφησυχάζουν και να εξελίσσονται. Στη λογοτεχνία δεν υπάρχει αυτό που λέμε στη ζωή «επιτυχημένη συνταγή». Ακόμα και ένα λάθος βήμα είναι πρόοδος.

Στο καφενείο του Αιόλου
Δημήτρης Στεφανάκης
Ακροβάτης
200 σελ.
ISBN 978-618-84706-1-3
Τιμή €10,00

ΠΗΓΗ: https://diastixo.gr/sinentefxeis/ellines/14081-dimitris-stefanakis-syn

Περισσότερα για τα βιβλία: Στο καφενείο του Αιόλου , Φρούτα εποχής