Δημοσίευμα

Διαβάζοντας το «Φιλμ νουάρ» από τις πρώτες σελίδες του κατάλαβα πως πρόκειται για ένα βιβλίο που έχει πολιτικό θέμα, ένα βιβλίο που δύσκολα θα επέλεγα να διαβάσω σύμφωνα με τα αναγνώσματα μου ως τώρα. Η αφήγηση όμως του «Μιγκέλ Θαραμπόν» μου τράβηξε το ενδιαφέρον και δε σταμάτησα την ανάγνωση του. Διαβάζοντας τις σελίδες του τη μια μετά την άλλη μεταφέροντας με μαγικά σε μια άλλη εποχή. Ένιωσα ξαφνικά να ταξιδεύω στο πολυτελές βαγόνι του περίφημου «Όριεν εξπρές». Η ανάγνωση μου δημιούργησε την ανάγκη να αναζητήσω στοιχεία της εποχής, μου δημιούργησε την επιθυμία να κάνω εικόνα όλα αυτά που διάβαζα. Μπήκα στη διαδικασία να αναζητώ πληροφορίες για την εικόνα της Ευρώπης την εποχή εκείνη, να ακούω μουσική που άκουγαν οι άνθρωποι που ζούσαν στο 1900, ένιωσα πολλές φορές να κάθομαι δίπλα στον δον Μιγκέλ και τον νεαρό δημοσιογράφο Φιλίπ Τεμπό πότε στο cafe de la paix και πότε στο αίθριο του grand hotel! 
Από την προσωπικότητα του κεντρικού ήρωα του "Φιλμ νουάρ" διαβάζοντας τις επιτυχίες , την εμπλοκή και τις τακτικές που λειτουργούσε έβγαλα εύκολα το συμπέρασμα πως τελικά οι πολιτικές εξελίξεις και οι πολιτικές πρακτικές των δυνατών ήταν και θα είναι πάντα ίδιες! Μια σκακιέρα λοιπόν ο κόσμος με τους δυνατούς να την κατευθύνουν πότε χρηματίζοντας φιλόδοξους-κενόδοξους πολιτικούς και πότε θυσιάζοντας στο βωμό του πλουτισμού, φίλους, συμμάχους, ανθρώπινες ζωές, έθνη ολόκληρα!
Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου αντιλαμβάνεσαι πως ακόμα και ένας τέτοιος άνθρωπος όπως ήταν ο Βασίλειος έχει και την ανθρώπινη πλευρά του, έχει την ανάγκη να αγαπήσει και να αγαπηθεί, έχει την ανάγκη να βρει στηρίξει και άφεση από απλούς ανθρώπους...
Με εντυπωσίασε πόσο αγάπησε την νεαρή Δούκισσα, το απέδειξε η αντοχή στο χρόνο, στις δυσκολίες και στην κριτική πως αυτή η γυναίκα ήταν η γυναίκα της ζωής του. 
Ένα άλλο στοιχείο στο βιβλίο που μου έκανε εντύπωση και δείχνει τον πολύπλοκο χαρακτήρα του Ζαχάρωφ ήταν η απώλεια της 2ης κόρης της Πιλάρ... δεν είδα πουθενά την αντίδραση του...
Με την αφήγηση διαπίστωσα πως με το πέρασμα του χρόνου στο γήρας πια του Βασίλειου τού γεννήθηκε η ανάγκη να ανοίγει την καρδιά του (όσο αυτό ήταν δυνατό για ένα δύσκολο ανταγωνιστικό και καχύποπτο χαρακτήρα) σε ανθρώπους που απλά ήταν δίπλα του... αναφέρομαι στη σχέση που είχε με τον Ούγγρο οδηγό του και με τον Σκοτσέζο οικονόμο του. (Άνθρωποι που δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν στην εξέλιξη των επιχειρήσεων του όπως άλλοι «φίλοι» του που πέρασαν από τη ζωή του όπως ο Μέλβιλ, ο Νορτενφελτ, ο Μαξιμ, ο Σκουλούδης, ο Καγιαρ)
Αυτοί οι άνθρωποι (άνθρωποι του) μείνανε κοντά του και στα τελευταία της ζωής του...
Αν μου ζητούσες να πω πως αντιλήφθηκα το βιβλίο; Όπως και ο Φιλίπ Τεμπό... πολλές φορές βρέθηκα στη θέση του, πότε να ακούω την διήγηση του Μιγκέλ Θαραμπόν, πότε να θέτει ερωτήσεις που ίσως να έκανα κι εγώ και πότε να ζει τις εξελίξεις της δικής του ζωής άλλοτε με τις αγωνίες του και άλλοτε ψάχνοντας τον έρωτα και την αγκαλιά της Ζιζέλ...
Σάκης Ξυλοπινάκας