Βιβλιοπωλείο Νέστωρ, Κατερίνη/ Παρουσίαση του «Φιλμ Νουάρ» της Όλγας Ιωαννίδου
Παρασκευή, 2 Νοεμβρίου 2012, Βιβλιοπωλείο Νέστωρ
Παρουσίαση βιβλίου: Φιλμ νουάρ, συγγραφέας: Δημήτρης Στεφανάκης
Ο απόηχος της χθεσινής βραδιάς.
Όσοι παρευρέθησαν χθές στον ειδικά διαμορφωμένο για την παρουσίαση χώρο του βιβλιοπωλείου «Νέστωρ», είχαν την ευκαιρία να συναντήσουν τον συγγραφέα, Δημήτρη Στεφανάκη, και να μεταφερθούν σ’ έναν κόσμο μαγικό, αυτόν της λογοτεχνίας. Γιατί όποιος θεωρήσει πως η χθεσινή βραδιά εξαντλήθηκε στην παρουσίαση ενός και μόνου βιβλίου, εν προκειμένω του «Φιλμ νουάρ», πλανάται «πλάνην οικτράν». Δεν θα μπορούσε άλλωστε και να γίνει διαφορετικά. Με έναν συγγραφέα χειμαρρώδη και ιδιαιτέρως ευδιάθετο αλλά και μ’ ένα αναγνωστικό κοινό υποψιασμένο κι απαιτητικό, πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τη λογοτεχνία, κλασσική και σύγχρονη, τη θέση της νεοελληνικής λογοτεχνίας στο διεθνές λογοτεχνικό στερέωμα και το ρόλο που αυτή καλείται να παίξει εντός κι εκτός των συνόρων της ελληνικής επικράτειας.
Ο συγγραφέας μοιράστηκε με το κοινό του πολλές στιγμές της προσωπικής του διαδρομής με αποκορύφωμα τη βράβευσή του με το Prix Mediteranee Etranger, το Διεθνές Βραβείο Καβάφη 2011 και την υποψηφιότητά του για το Prix du livre Europeen 2011. Αναφέρθηκε σε συγγραφείς και βιβλία που θαυμάζει και μίλησε εκτενώς για το μυθιστόρημα, το «παρεξηγημένο» αυτό λογοτεχνικό είδος, «χωρίς την ύπαρξη του οποίου ο κόσμος θα ήταν ισοπεδωτικός». Δεν απέφυγε ωστόσο να σχολιάσει την σημερινή πραγματικότητα. Αντιθέτως ανέλυσε την προσωπική του άποψη κι εξήγησε γιατί θεωρεί την σημερινή κρίση πρώτα απ’ όλα κρίση πολιτισμού κι αξιών.
Θα μπορούσα να γράφω για ώρες γύρω από την εφ’ όλης της ύλης συζήτηση που έλαβε χώρα. Αυτό που δεν θα μπορούσα εύκολα να σας μεταφέρω είναι η ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε με αφορμή την παρουσίαση του «Φιλμ νουάρ», την οποία θα χαρακτήριζα χωρίς υπερβολή μυσταγωγική. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσω την κατάμεστη αίθουσα του βιβλιοπωλείου, το χαμηλό φωτισμό, την ανάγνωση αποσπασμάτων κι αναπαραγωγή διαλόγων από δύο ηθοποιούς, τους οποίους δεν βλέπαμε, μιας και βρίσκονταν στον όροφο του βιβλιοπωλείου, αλλά ακούγαμε κι αισθανόμαστε; Μέσα στο μισοσκόταδο τα ράφια με τα βιβλία κι ο περιβάλλον χώρος πήραν αίφνης άλλη μορφή. Οι πρωταγωνιστές ξεπήδησαν από τις σελίδες του βιβλίου και μαζί τους ζωντάνεψαν τα πάθη, οι αγωνίες και οι μύχιες σκέψεις τους. Το ταξίδι στο χώρο και τον χρόνο ήταν πλέον γεγονός.
Όση ώρα ξεδιπλώνονταν μπροστά μου οι δολοπλοκίες και το σκοτεινό παραλήρημα του Βασίλειου Ζαχάρωφ, το μυαλό μου έτρεχε στα λόγια ενός άλλου πρωταγωνιστή του «Φιλμ νουάρ». Ο δον Μιγκέλ μια μέρα, στα τέλη Απριλίου του 1939 κουρασμένος από την πολυκοσμία του Café de la paix , είχε πεί στον Φιλίπ Τεμπό: «Τόσοι άνθρωποι, τόσες ιδέες, τόσα όνειρα, τόσες αγάπες, τη μια στιγμή φωτίζουν τον κόσμο, την άλλη χάνονται και δε μένει τίποτε ή σχεδόν τίποτε. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι ιδέες τους, τα όνειρα και οι αγάπες τους αξίζουν καλύτερη μεταχείριση από τη μνήμη, αλλά ποτέ δεν την έχουν». Αν μπορούσα να κάνω ένα ταξιδάκι στο χρόνο και ν’ αποτελέσω μέλος της παρεούλας τους, θα έλεγα στον δον Μιγκέλ να μην ανησυχεί, γιατί χάρη σε συγγραφείς εμπνευσμένους, όπως ο κ . Στεφανάκης, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, οι ιδέες τους, τα όνειρα κι οι αγάπες τους, θα συνεχίζουν να φωτίζουν τον κόσμο. Εύχομαι η χθεσινή παρουσίαση να έχει τη μεταχείριση από τη δική μου μνήμη που της αξίζει.
Όλγα Α. Ιωαννίδου
Όλγα Α. Ιωαννίδου
Αναρτήθηκε από: Dimitris Stefanakis
Comments - Σχόλια