Δημοσίευμα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Τοπίο αγνώριστο πια η παιδική μου ηλικία με τη φημισμένη ταβέρνα του Ατρέμου και τα θρυλικά Πουτανάδικα να δεσπόζουν πάνω απ’ την παλιά γειτονιά με τα διάσπαρτα σπίτια και τους χωματόδρομους. Ο χρόνος τα πήρε όλα μαζί του κι άφησε μόνο αναμνήσεις: Το μυστήριο της Καΐρας, την ανεκδιήγητη οργάνωση του Μπούλη που θα ανέτρεπε τη Χούντα, τη μορφή του παππού, μυθική, τρυφερή, οικεία. Τόσα χρόνια στρίβω τη γωνία και νομίζω κάθε φορά πως θα ξαναδώ την αλάνα όπου παίζαμε παιδιά κι όχι τις πολυκατοικίες, στα θεμέλια των οποίων αναπαύεται η δόξα των ποδοσφαιρικών αγώνων της Πάνω και Κάτω Γειτονιάς…
Ένα οδοιπορικό της μνήμης στην εποχή που νομίζαμε πως θα αλλάζαμε τον κόσμο. «Λέγε με Καΐρας» του Δημήτρη Στεφανάκη, εκδόσεις Ψυχογιός. Ο συγγραφέας, σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχει μεταφράσει έργα των Σολ Μπέλοου, Ε. Μ. Φόρστερ, Γιόζεφ Μπρόντσκι, Προσπέρ Μεριμέ, Ονορέ ντε Μπαλζάκ κ.ά.

-«Λέγε με Καΐρα», το νέο σας βιβλίο, αναδρομή στην παιδική ηλικία;
Νομίζω πως ο καθένας μας χρωστά κάτι στο παιδί που κουβαλά μέσα του. Δεν θα μείνει τίποτα, αν κάποια μέρα χάσουμε την παιδικότητά μας.

-Ταβέρνα, χωματόδρομοι, αλάνες, γειτονιές, η διάφανη παιδική σας αυλαία;
Οι παλιές γειτονιές είχαν κάτι που δεν περιγράφεται. Πρέπει να το ζήσει κανείς. Ίσως μέσα από τα μικρά και μεγάλα επεισόδια που συνθέτουν αυτό το βιβλίο, να μεταφέρεται η ατμόσφαιρα μιας εποχής που δεν απέχει τόσο πολύ κι όμως φαντάζει μακρινή.

-Τι σημάδεψε τα μικράτα σας;
Η τρυφερότητα ενός κόσμου που γινόταν σκληρός για τους ενήλικες αλλά εμείς τα παιδιά δεν το καταλαβαίναμε

-Με το πέρασμα της παιδικής ηλικίας, προχωράμε στην εξορία της ενήλικης ζωής;
Ή το αντίθετο –εξορίζουμε την παιδικότητά μας και ζούμε με σοβαροφάνεια και πνεύμα υπολογιστικό…

-Επιστρέφουμε στον παιδικό εαυτό μόνο από νοσταλγία;
Επιστρέφουμε από την ανάγκη μας να προσανατολιστούμε ξανά στους μαιάνδρους του ενήλικου μυαλού μας.

-Τι κάνει το μυστήριο της Καΐρας να αντέχει στον χρόνο;
Η αλλοπαρμένη φαντασία του δημιουργού της που επιμένει να μας κάνει να πιστεύουμε ότι είναι πραγματικό πρόσωπο.

-Και αυτό το βιβλίο σας κινείται σε χώρους χαμένους από καιρό…
Κάποια βιβλία μου ταξιδεύουν στον παλιό κόσμο. Η αφετηρία της διαδρομής αυτής όμως βρίσκεται στο σήμερα. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

-Ιεροτελεστία η συγγραφή;
Και τα δύο, η λογοτεχνία αν την πάρεις στα σοβαρά, γίνεται ιεροτελεστία.

-Ο ιδανικός αναγνώστης;
Ο εαυτός μου, κι αυτός όμως εφόσον είναι απαλλαγμένος από σκοπιμότητες.

-Οι λογοτεχνικές επιρροές σας;
Πάμπολλες και πληθαίνουν καθημερινά. Νομίζω ότι αυτό που αλλάζει με τον καιρό είναι η ποιοτική φύση της επιρροής.

-Μεγαλύτερη η ευθύνη για έναν βραβευμένο συγγραφέα;
Πιθανόν. Σίγουρα μεγαλύτερη για κάποιον που θέλει να τα έχει καλά με τη συγγραφική του συνείδηση.

-Έχετε πει ψέματα για βιβλίο που δεν έχετε διαβάσει;
Τι νόημα θα είχε αυτό;

-Ενας σύντομος απολογισμός, από τα Φρούτα εποχής το 2000, έως σήμερα;
Ενηλικιώθηκα συγγραφικά, μαθαίνοντας να μην περιμένω πια βοήθεια από εκεί που δεν θα έρθει ποτέ. Έτσι έχω να κάνω περισσότερο με τον εαυτό μου και λιγότερο με τους άλλους.

ΠΗΓΗ: www.presspublica.gr/δημήτρης-στεφανάκης-λέγε-με-καΐρα/