Δημοσίευμα

Αναδημοσίευση από: http://www.athensvoice.gr/politismos/books/i-proklisi-tis-deyteris-grafis
Τεύχος: 568 - 04/05/2016

O Δημήτρης Στεφανάκης με αφορμή την επανακυκλοφορία του βιβλίου του «Λέγε με Καΐρα» από τις εκδόσεις Ψυχογιός, μας εξομολογείται τι συμβαίνει όταν ένας συγγραφέας ξανακοιτάζει ένα παλιό του βιβλίο.
Δημήτρης Μαστρογιαννίτης

Συνιστά ακαταμάχητη πρόκληση να στρέφει κανείς το βλέμμα του στο αφηγηματικό του παρελθόν, να προσπαθεί να ξαναμπεί από τη μισάνοιχτη πόρτα ενός παλιού βιβλίου ζητώντας να βάλει τάξη. Αναφέρομαι στο μυθιστόρημά μου “Λέγε με Καΐρα”, που αναπλάθει σ’ ένα πλαίσιο μαγικού ρεαλισμού το νοσταλγικό τοπίο της δεκαετίας του εξήντα και του εβδομήντα. Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 2002, στα πρώτα εκείνα συγγραφικά βήματα που με οδήγησαν αργά αλλά σταθερά στο σήμερα. Ύστερα από καιρό ξαναβρέθηκα στα αφηγηματικά χαλάσματα ενός κόσμου, όπου η πραγματικότητα ήταν πια αρκετά μακρινή ώστε να μη διαφέρει και πολύ από τη φαντασία. Ήρωες που ξεπήδησαν από μέσα μου σαν μικρά ξωτικά είπαν τότε και τώρα τη μικρή αλλά σημαντική ιστορία τους. Ίσως πριν από δεκαπέντε χρόνια είχα παρακούσει κάποιες διηγήσεις τους κι είχα βιαστεί να κλείσω τους λογαριασμούς μου μαζί τους. Σήμερα, σεβόμενος πάντα το μύθο τους, αποφάσισα να αποκαταστήσω τη μυθιστορηματική αδικία που διέπραξα σ’ εκείνη την περίσταση και να αρτιώσω τον κόσμο που μου έδειξαν με τα μαγικά τους λόγια. Ξύπνησε μέσα μου η Καΐρα, ο ποιητής της, ο παππούς Ατρέμος, ο πατέρας Αστυνόμος, ο Αντώναρος, η Λεμονού και ο Χαρίλαος, ο Μπούλης, ο καραγκιοζοπαίχτης Χασές…

Δίπλα τους στάθηκαν νέες φιγούρες, όπως ο Κένεντι ο φωτογράφος, ο Εμποράκος, η Κλάρα η εφημεριδοπώλισσα, η κυρία Πιπίνα. Τα πρόσωπα μίλησαν αλλιώς στη στέρνα της συγγραφικής μου συνείδησης. Τώρα, απελευθερώνοντας τη νέα εκδοχή της Καΐρας με τα θρυλικά Πουτανάδικα που ατένιζαν από ψηλά τις ποδοσφαιρικές συναντήσεις Πάνω και Κάτω Γειτονιάς, γυρίζω πίσω στα πέτρινα μα τρυφερά χρόνια της παιδικής ηλικίας στιγματισμένης από τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Ο αχός των συγκλονιστικών γεγονότων της Ιστορίας δεν φτάνει ποτέ στην καρδιά της λαϊκής συνοικίας που βρίσκεται στις παρυφές μιας Αθήνας του μύθου και της πραγματικότητας. Ένας δυνατός άνεμος βροντά τα παράθυρα στο σπίτι της μνήμης. Δεν ξέρω τι απέγιναν οι ήρωες που στοιβάχτηκαν στις σελίδες αυτού του βιβλίου. Υποθέτω μόνο ότι σαλπάρισαν στις μεγάλες θάλασσες της ανάγνωσης και σας περιμένουν.
Δημήτρης Στεφανάκης