Δημοσίευμα

Συναντήσαμε το συγγραφέα, Δημήτρη Στεφανάκη, στην βιβλιοπαρουσίαση του καινούργιου του έργου «Πώς η λογοτεχνία σού αλλάζει τη ζωή», που πραγματοποιήθηκε στο χώρο του McOza. Δε θα πω παραπάνω λόγια για το συγγραφέα μας, καθώς είχαμε την τιμή και τη χαρά να επικοινωνήσουμε μαζί του, μέσα από τη συνέντευξη που μας παραχώρησε. Θαρρώ, πως δε θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος τίτλος βιβλίου στις μέρες μας, μιας και υπόσχεται πολλά. Το «Πώς η λογοτεχνία σού αλλάζει τη ζωή», αφυπνίζει σκέψεις, που έχουν βυθιστεί σε λήθαργο, κινεί την αιώνια ανθρώπινη περιέργεια και ωθεί το άτομο στην ουσιαστική αναζήτηση της ζωής.

Γιατί να κλείνουμε τα μάτια μας μπροστά στους καρπούς της λογοτεχνίας; Γιατί να απαρνούμαστε την ευεργετική της επίδραση; Γιατί να την καταχωνιάζουμε, εκεί, στο περιθώριο; Θα έρθω να συμφωνήσω με τον τίτλο, αλλά θα σημειώσω, πως ναι, η λογοτεχνία μπορεί να σου αλλάξει ριζικά το ρουν της ζωής, αρκεί να της το επιτρέψεις. Γεννιέσαι από δαύτην και γίνεσαι άνθρωπος, που πρώτα υπηρετεί τον εαυτό του και μετά την κοινωνία. Μεγαλώνεις σταδιακά, έτσι, όπως θα έπρεπε, χωρίς άγχος και χωρίς «επιθετικές» παρεμβάσεις. Αγαπάς τον εαυτό σου με όλες του τις ατέλειες, γιατί και αυτές κρύβουν τη χάρη και τη δροσιά τους. Δεν γνωρίζεις λύπες στο διάβα σου, γιατί τα πάντα περιλούζονται από το αισιόδοξο φως της λογοτεχνίας. Μαθαίνεις να έρχεσαι αντιμέτωπος με όλα σου τα συναισθήματα, χωρίς να φοβάσαι. Μαθαίνεις να συγχωρείς και να αφήνεις το εγωισμό σου να μεγαλώνει στη σκιά του. Μαθαίνεις διαρκώς, γιατί αυτό είναι η λογοτεχνία, το δέντρο της αιώνιας μάθησης.

Σηματοδοτεί τη λυτρωτική φυγή, την ελευθερία και την αναπνευστική οδό του πνιγμένου από τις παρενέργειες του χάους. Δε αποτελεί το γιατρικό, αλλά σού δείχνει το δρόμο προς την έξοδο κινδύνου. Σου δείχνει, πώς να επιβιώνεις, χωρίς να χάνεις την ταυτότητά σου, πώς να είσαι άνθρωπος, χωρίς να αλλοτριώνεσαι, πώς να συμβιβάζεσαι ψεύτικα με καταστάσεις, χωρίς να χάνεσαι μέσα στο ψέμα, πώς να ταξιδεύεις πνευματικά, με πυξίδα πάντοτε τον προορισμό σου. Η λογοτεχνία είναι μια απέραντη γαλάζια θάλασσα, αν δε φοβάσαι, βούτα σ’ αυτήν και κολύμπα. Το μείζον όμως θέμα μας είναι, πώς εμείς οι ίδιοι αντιλαμβανόμαστε την αξία της και πόση εμπιστοσύνη της δείχνουμε; Έφτασε ο καιρός, νομίζω, να συνειδητοποιήσουμε το χάρισμά της και να πάρουμε τα χνάρια της.

Πολλά ερωτήματά μας απαντήθηκαν κατά τη διάρκεια της βιβλιοπαρουσίασης και άλλα πάλι φύτρωσαν σα σπόροι καλλιέργειας της σκέψης. Ο καθένας μας μπορεί να αποκομίσει πολλά από την ανάγνωση ενός βιβλίου, αρκεί να μη σταθεί μόνο στον αριθμό ένα. Ο συγγραφέας μας έμαθε να αγαπά την μοναξιά του, εμείς άραγε θα μάθουμε να αγαπάμε τίποτε; Η λογοτεχνία είναι σαν μια θεατρική παράσταση, άλλες φορές έχει αίσιο τέλος, άλλες πάλι όχι, αλλά πάντοτε σου αφήνει αυτήν τη γλυκιά αίσθηση του θαυμασμού. Έτσι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη λογοτεχνία, σαν μια κυρία άξια θαυμασμού!

Κείμενο: Αθηνά Μπουζίνη
Φωτογραφίες: Γωγώ Αναστασιάδου
Περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες εδώ: ΠΗΓΗ/ http://arive.gr/subs/views/books_talks/mcoza-stefanakis/mcoza-stefanakis.html