Δημοσίευμα

"Τιμή σε εκείνους όπου στη ζωή των όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες"

Το να αναμετρηθεί ένας συγγραφέας με την Ιστορία και να της ''αποσπάσει'' πρόσωπα και γεγονότα ως λογοτεχνικό υλικό είναι δύσκολο, να το κάνει επιτυχώς ακόμα δυσκολότερο. Πολλοί ξένοι συγγραφείς το επιτυγχάνουν αντλώντας από την αρχαία Ελλάδα και κάθε φορά που διαβάζω ένα τέτοιο βιβλίο, οφείλω να ομολογήσω ότι ζηλεύω που δεν το έγραψε Έλληνας. Γι' αυτό και όταν έρχεται στα χέρια μου ένα ανάλογο μυθιστόρημα γραμμένο από Έλληνα χαίρομαι αφάνταστα, ακόμα περισσότερο δε αν είναι καλογραμμένο και πρωτότυπο όπως το ''Θα πολεμάς με τους θεούς'' του Δημήτρη Στεφανάκη.

Το έργο που έφερε σε πέρας ο Στεφανάκης στις 500 και πλέον σελίδες του βιβλίου, είχε μεγάλο ρίσκο: όχι μόνο γιατί μετά την ταινία ''300'' καθώς και το εξαιρετικό ''Πύλες της φωτιάς'' του Στίβεν Πρέσσφιλντ, ο Λεωνίδας έγινε ένα είδος μόδας αλλά κυρίως γιατί το να αφηγηθείς μια πασίγνωστη ιστορία χωρίς να επαναλαμβάνεις τα όσα είπαν ή έγραψαν άλλοι και χωρίς να πέφτεις στην παγίδα των κλισέ, είναι σχεδόν αδύνατον. Κι όμως, το ''Θα πολεμάς με τους θεούς'' είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από ό,τι σχετικό έχω διαβάσει: ζωντανεύει όχι μόνο την εποχή αλλά και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό σε όλα τα επίπεδα και κυρίως στην καθημερινή ζωή μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια - γεγονός που σημαίνει ότι ο συγγραφέας έκανε σοβαρή και υποθέτω, μακρόχρονη έρευνα.

Αλλά αυτό που είναι ακόμα πιο σημαντικό, είναι ότι δεν αποδίδει τον Λεωνίδα μόνο ως ήρωα στη στιγμή της αποθέωσής του στις Θερμοπύλες αλλά τον άνθρωπο από τη γέννησή του μέχρι το τέλος του. Αυτός ο αληθινός Λεωνίδας, και όχι ένα άγαλμα ή μια σελίδα έστω και χρυσή σε ένα εγχειρίδιο ιστορίας, αναδύεται ολοζώντανος και πραγματικός μέσα από το βιβλίο και ταυτόχρονα ως μια μορφή γνήσια ρομαντική. Μαζί του και η Σπάρτη, η πιο γοητευτική και μαζί παράξενη πόλη της αρχαίας Ελλάδας (η αληθινή επίσης - όχι εκείνη του μύθου), ξεδιπλώνεται καλώντας σε να περπατήσεις στους δρόμους της. Και βέβαια οι υπέροχες αρχαίες Σπαρτιάτισσες, που πραγματικά καμία σχέση δεν είχαν με τις άλλες γυναίκες της εποχής τους!

Ο Στεφανάκης με γραφή και γλώσσα που δεν έχει σχέση με το σύγχρονο στιλ που κυριαρχεί στην ελληνική πεζογραφία - παραπέμπει περισσότερο σε κλασικούς Έλληνες λογοτέχνες, αναμετρήθηκε όντως με την Ιστορία και κατάφερε να δώσει ένα έργο άρτιο και ολοκληρωμένο και μαζί ευκολοδιάβαστο και κυρίως εμπλουτισμένο με νέα στοιχεία για ένα τόσο γνωστό θέμα. Κλείνοντας, δύο λόγια για τον τίτλο: πρόκειται για την προφητεία ενός ιερέα στο ναό της Αφαίας για τον Λεωνίδα, όπου τον προειδοποιούσε ότι στην πορεία του θα έβρισκε τους θεούς αντιπάλους και όχι συμμάχους. Κι αυτός είναι ένας ακόμα καλός λόγος να το διαβάσετε αυτό το δύσκολο καλοκαίρι που όλοι μας, ατομικά αλλά και ως λαός, ''πολεμάμε με τους θεούς''...

Αγγέλα Γαβρίλη

ΠΗΓΗ: http://www.diavasame.gr/page.aspx?itemID=PPG1385_938