Δημοσίευμα

Η ΔΩΔΕΚΑΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Δεν μπορώ να φανταστώ τον κόσμο μας χωρίς τον Σαίξπηρ, δεν μπορώ να φανταστώ τον  ίδιο τον Θεό να μην παρακολουθεί τις Σαιξπηρικές παραστάσεις, να μην ξεκαρδίζεται και να μην συγκινείται από το Σαιξπηρικό δράμα. Δωδεκάτη νύχτα: ο θρίαμβος του κωμικού στοιχείου που δεν ξεπέφτει στο γελοίο· οι μεταμφιέσεις και τα δίπολα αρσενικού και θηλυκού· ο ορισμός της φάρσας και του ξεφαντώματος· η επιβεβλημένη παρουσία του «τρελού».

 Καμία άλλη εποχή δεν κατάφερε να έχει τον δικό της Σαίξπηρ. Ακόμα και ο εικοστός αιώνας, με τους περισπούδαστους του πνεύματος, θα έπρεπε να συγκεντρώσει τις δημιουργικές δυνάμεις ενός Μπέκετ κι ενός Ιονέσκο, και πάλι δεν θα έφτανε. Το παράξενο είναι πως καθετί νεωτερικό ή ροκ, το είχε ήδη κάνει μανιέρα του ο Σαίξπηρ πολύ πριν το αποθεώσουμε εμείς στη σύγχρονη εποχή. Τα έργα του θα παίζονται και θα ξαναπαίζονται για χιλιάδες χρόνια χωρίς να εξαντλούνται από τα ευρήματα σκηνοθεσίας και υποκριτικής. Και μια που αφορμή μας είναι η «Δωδεκάτη νύχτα», μήπως τελικά ο Σαίξπηρ είναι μια από τις άπειρες μεταμορφώσεις του ίδιου του Θεού;
Δημήτρης Στεφανάκης