Δημοσίευμα

Κυρία Νταλογουέι – Ο μικρός Οδυσσέας

Ποτέ άλλοτε ένα καινοτόμο μυθιστόρημα  δεν φτιάχτηκε με τόσο παραδοσιακά υλικά όσο η  κυρία Νταλογουέι της Βιρτζίνια Γουλφ.  Ιδιοφυής απόηχος των μυθιστορημάτων της Τζέιν  Ώστιν και του Τόμας Χάρντι,  της Τζορτζ  Έλιοτ και των αδερφών Μπροντέ μεταβολίζει κατά κάποιον τρόπο το Βικτοριανό μυθιστόρημα σε μια νέα εποχή, στην οποία αυτό δεν θα μπορούσε να έχει καμία τύχη.

Η τεχνική της συνειδησιακής ροής επιτρέπει στους ήρωες της Γουλφ να εξομολογηθούν κάθε μικρή, ασήμαντη σκέψη τους χωρίς τάξη, χωρίς καν λογική αιτία. Ξαπλωμένοι στο «ντιβάνι» της αφήγησης παραληρούν μπροστά στον νοερό ψυχοθεραπευτή τους που δεν είναι άλλος από τον αναγνώστη.   Ο κόσμος υπάρχει για να σχολιάζεται από την εκάστοτε συνείδηση που σε αυτή την σκυταλοδρομία των συνειρμών αναλαμβάνει κάθε φορά το βάρος της αφήγησης. Τα σχόλια του εκάστοτε χαρακτήρα  μοιάζουν με καρτ ποστάλ από την Λονδρέζικη καθημερινότητα του μεσοπολέμου τοποθετημένες πάνω σε περιστρεφόμενο σταντ.   Ο  πραγματικός χρόνος περιορίζεται, όπως και στην περίπτωση του Οδυσσέα, σε μια μέρα από τη ζωή της πρωταγωνίστριας. Για την ακρίβεια η Γουλφ κατατεμαχίζει τη μέρα αυτή σε ώρες, που συνθέτουν κεφάλαια, λες και κάποιος μετρονόμος μπαίνει σε λειτουργία και σημαίνει αμείλικτα κάθε στιγμή από αυτή την μαγεμένη αφήγηση.

Ποιος ευθύνεται για την αθεράπευτη μελαγχολία της κυρίας Νταλογουέι; Ο Πήτερ Γουολς, ο πάλαι ποτέ ερωτοχτυπημένος που τον απέρριψε και  τώρα επέστρεψε από την Ινδία με τις αναμνήσεις της νιότης της; Ο Ρίτσαρντ που δεν ξέρει με ποιο τρόπο να εκφράσει την αγάπη του; Η κόρη της, η Ελίζαμπεθ την αγάπη της οποίας διεκδικεί επί ίσοις όροις  η κυρία Κίλμαν, αυτή η αντιπαθής καθηγήτρια Ιστορίας; Ο σερ Γουίλιαμ, ο μεγαλογιατρός, που θα εντείνει με τον επιστημονικό καιροσκοπισμό του τις αυτοκτονικές τάσεις του Σέπτιμους Γουόρεν Σμιθ; Και ποιος είναι εντέλει αυτός ο Σέπτιμους, που αρνείται να επιστρέψει οριστικά από την φρίκη του πολέμου, που παραφρονεί και βάζει τέλος στη ζωή του με τόσο άδοξο τρόπο;

Στη Λονδρέζικη εποποιία της Γουλφ, η Κλαρίσα είναι η Πηνελόπη, Ο Πήτερ, ένας ατυχής μνηστήρας, ο Σέπτιμους, ο δαιμονισμένος Οδυσσέας και το μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ,  ο «Μικρός Οδυσσέας» του μοντερνισμού.

Δημήτρης Στεφανάκης