Δημοσίευμα

Ένα απολαυστικό μυθιστόρημα 700 σελίδων από τον Δημήτρη Στεφανάκη. Πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο του και ομολογώ ότι με κέρδισε η εξαιρετική γραφή και η ευρηματική μυθοπλασία, με εκτενείς αναφορές σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα από την ιστορική διαδρομή του γενέθλιου τόπου, την Κρήτη. 
Όαση η χιουμοριστική διάθεση του συγγραφέα, διάχυτη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής των ηρώων του. Πλήθος οι πρωταγωνιστές. 
Ο Γιαννιός, αδερφός του Μιχαήλου που έσφαξε τον Μπραήμη τον μετονομαζόμενο ΜΙΝΩΤΑΥΡΟ. 
Πολύχρονη ερωτική σύντροφος του Γιαννιού η λάγνα Μαργώ και αργότερα η δασκαλίτσα Εμέλεια. 
Ξεκαρδιστικό το νταραβέρι του Τσουγκρή με τη χήρα Μητραλέξαινα και το υπαρξιακό του ερώτημα: < ..αυτό πάει να πεί έρωτας, να πηδάς κάθε φορά τον μαντρότοιχο......? >
Ο Σήφης ο γιατρός που δεν θέλει να γιατροπορέψει τον θείο Αθανασό: <...τί να σου πώ , μπάρμπα ! Ό,τι θέλεις εσύ, αλλά να ξέρεις πως στον γιατρό καταλήγει κανείς όταν είναι ώρα του να πεθάνει....>  Ο μπάρμπας ....φτύνει στον κόρφο του....!
Απίθανος και ο μουσικόφιλος Άγγελος που ρωτά τον γιατρό αν ο νεογέννητος γιός του θα έχει κλίση στο πιάνο όταν μεγαλώσει: <...τί να σου πώ, η επιστήμη δεν έχει προοδέψει τόσο ακόμη...>
Και η αντίδραση του Άγγελου στη γυναίκα του: <...κι εγώ που τον είχα για καλό γιατρό.....!>
Δεν θα συνεχίσω γιατί το χιούμορ του συγγραφέα είναι πηγή ανεξάντλητη. Η αποστροφή του < ...θές να κάνεις κάποιον να μάθει από σένα? πρέπει πρώτα να τον κάνεις να γελάσει....>, τα λέει όλα. 
 Συγχαρητήρια, Κύριε Στεφανάκη ! Το βιβλίο σας θα αφήσει ιστορία ! Δεν θα πώ περισσότερα, εξ άλλου το λέτε εσείς στο βιβλίο σας σε κάποια σελίδα : <.....Καμιά φορά δεν μας προδίδουν τα συναισθήματά μας, μόνο οι λέξεις....>
  Σαν επίλογο θα αναφέρω και έναν στοχασμό του που μου άρεσε πολύ :< Οι άνθρωποι δεν συντονίζονται απαραίτητα πάνω στις ράγες του χρόνου, γεννιούνται και πεθαίνουν στην ώρα τους, και μόνο μια απροσδιόριστη έλξη μπορεί να γεφυρώσει τις αποστάσεις ! >
Λία Μίλτου