Δ. Στεφανάκης στο thebest: «Ήταν πάντοτε όνειρό μου να γράψω ένα βιβλίο όσα χρόνια έγραφε ο Τολστόι την Άννα Καρένινα»
Στο thebest.gr - Ελευθερία Μακρυγέννη
Επιστρέφει με τον «Μινώταυρο» που κυκλοφορεί στις 23 Μαρτίου 2023 - Προδημοσίευση στο thebest.gr
Όταν ο Δημήτρης Στεφανάκης ζήτησε από τον πατέρα του να του διηγηθεί ιστορίες από τον τόπο του, την Κρήτη, για την περίοδο του Μεσοπολέμου και της Κατοχής, δεν είχε καμία στόχευση ως συγγραφέας.
Κι όμως ήταν αυτές που γέννησαν την ιδέα του νέου του μυθιστορήματος «Μινώταυρος» που κυκλοφορεί στις 23 Μαρτίου από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Κρήτη, 1894. Ένα φονικό στα χωριά του νότου κι ένας έρωτας στο Μεγάλο Κάστρο. Ζούμε το τέλος της Τουρκοκρατίας στο νησί μέχρι τη σφαγή του 1898. Στον μισό αιώνα ζωής που ακολουθεί μέχρι και τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο οι πρωταγωνιστές του μυθιστορήματος δοκιμάζονται από τα μεγάλα γεγονότα είτε ζουν στη Κρήτη, στο Βερολίνο είτε στο Παρίσι του Μεσοπολέμου.
Έξαλλου η διαδρομή του έχει πολλούς και διαφορετικούς σταθμούς. Μεγάλες αφηγήσεις, με τη μεγάλη ιστορία στο φόντο των μικρών ιστοριών των ανθρώπων όπως οι «Μέρες Αλεξάνδρειας».
Αλλάζει εποχή αλλάζει γραφή, με το «Χορό των ψευδαισθήσεων» που διαδραματίζεται το 2011 και το 2020 έρχεται στην Ελλάδα το ξεχωριστό «Καφενείο του Αιόλου», στο οποίο συχνάζουν διάσημοι συγγραφείς του παρελθόντος αγαπημένοι ήρωες, το οποίο κυκλοφόρησε πρώτα στη γαλλική γλώσσα.
«Ο «Μινώταυρος» είναι μια επιστροφή στην Ιθάκη, αν υποθέσουμε πως μυθιστορήματά μου όπως το «Καφενείο του Αιόλου» ή οι «Ευτυχισμένες οικογένειες» ήταν σταθμοί μιας Οδύσσειας που πρέπει να βιώνει ένας συγγραφέας όταν ζητά να ξεπεράσει τον εαυτό του. Τώρα αισθάνομαι να επιστρέφω εκεί που βρίσκεται το μεγάλο αναγνωστικό κοινό» αναφέρει ο Δημήτρης Στεφανάκης μιλώντας στο thebest.gr προϊδεάζοντάς μας για τον «Μινώταυρο».
Μια διαδρομή προς την Ιθάκη, η οποία διήρκησε 7 χρόνια.
«Ήταν πάντοτε όνειρό μου να γράψω ένα βιβλίο όσα χρόνια έγραφε ο Τολστόι την Άννα Καρένινα, δηλαδή εφτά χρόνια πάνω-κάτω. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει τίποτα αλλά μπορεί να σημαίνει και πολλά. Η βασική ιδέα του μυθιστορήματος ξεπήδησε από τις διηγήσεις του πατέρα μου τα τελευταία χρόνια της ζωής μου. Διηγήσεις που στην αρχή τουλάχιστον δεν είχα σκεφτεί να αξιοποιήσω συγγραφικά».
Ο «Μινώταυρος» θα παρουσιαστεί και στην Πάτρα.
«Είναι ίσως η πρώτη φορά που είχα τον τίτλο προτού γράψω την πρώτη αράδα του μυθιστορήματος, κάτι που δεν συνηθίζω. Τις περισσότερες φορές ο τίτλος ενός βιβλίου αποδεικνύεται για μένα το δυσκολότερο από όλα».
Δείτε ένα απόσπασμα από το μυθιστόρημα που προδημοσιεύει το thebest.gr
Έγινε έτσι που πρώτος εκείνος από όλους τους επιβάτες πάτησε το κεφαλόσκαλο του λιμεναρχείου κι έδωσε το χέρι στη Μαργώ για να την βγάλει στη στεριά. Το πλοίο «Μαργαρίτα», φερμένο από τη Σμύρνη μέσω Πειραιά, είχε φτάσει από τα ξημερώματα μέσα σε θαλασσοταραχή κι έριξε άγκυρα στα ανοιχτά του Μεγάλου Κούλε.
Περίμεναν πρώτα να ανέβει ο γιατρός του Υγειονομείου, κι αυτό δεν συνέβη αμέσως, πέρασαν τουλάχιστον δυο ώρες. Και μόνο όταν ο γιατρός τα βρήκε όλα καλά κι έδωσε αναφορά στην υπηρεσία του είδε πρώτος ο καπετάνιος, κι ύστερα όλοι οι άλλοι, το σινιάλο στο ψηλό κοντάρι του Υγειονομείου που έδινε το ελεύθερο. Αλλά οι βαρκάρηδες και οι μαουνιέρηδες του λιμανιού δεν ξεκινούσαν να πάρουν κόσμο και εμπορεύματα αν δεν ακουγόταν το σφύριγμα του λιμενάρχη. Στέκονταν απίκο στο κεφαλόσκαλο με τα κουπιά στο χέρι, σαν να επρόκειτο για αθλητικό αγώνα. Και τους έβλεπες ύστερα με τι ορμή έλαμναν προς το σημείο που είχε φουντάρει το «Μαργαρίτα», μόνο που ο Μπέμπελης, ο πιο αλέγρος βαρκάρης στο λιμάνι μετά το σφάξιμο του Ντραμουντάνη, δεν είχε πια κάποιον να τον ανταγωνιστεί και είχε ήδη ξεχωρίσει. Ψηλόλιγνος και μαυροσκούφης, με την πάνινη του βράκα και τα στιβάνια, δούλευε το κουπί με απαράμιλλη μαεστρία. Η βάρκα του θύμιζε ατίθασο κατσίκι έτσι όπως πηδούσε στις κορφές των κυμάτων.
Στην κρεμαστή σκάλα του βαποριού τον περίμενε η νεαρή πλοιοκτήτρια Μαργώ Μποτέλλη για να την μεταφέρει ως το κεφαλόσκαλο του Λιμεναρχείου. Πίσω της επιβιβάστηκε κι ο δικηγόρος Άγγελος Γαληνός, που της κρατούσε συντροφιά σε όλο το ταξίδι. Ο Εγγλέζος πλοίαρχος παρακολουθούσε σοβαρός την αποβίβαση της εργοδότριάς του, για να βεβαιωθεί ότι όλα ήταν εντάξει. Το κρητικό μπουγάζι δεν αστειευόταν κι ήθελε το κουμάντο του.
Αναρτήθηκε από: Dimitris Stefanakis
Comments - Σχόλια