ΕΡΑΣΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Έχει αναρωτηθεί ποτέ κανείς πώς είναι να γράφεις μένοντας πιστός μόνο στον εαυτό σου; Τι συμβαίνει όταν κατατεμαχίζεις το εγώ σου σε αναρίθμητα κάτοπτρα; Όταν κάνεις αυτό που πολύ απλοϊκά ονομάζεται αυτοβιογραφία, αιθέρα μεγάλης αφήγησης;
Μαργκερίτ Ντυράς: Από την Ήσυχη ζωή στο Ένα φράγμα στον Ειρηνικό, στις Μέρες ολόκληρες μέσα στα δέντρα και στον Εραστή αφηγείται σε συνέχειες ένα οικογενειακό δράμα, ενδιατρίβει σε μια διαρκή προσωπική εξομολόγηση. Ο θάνατος του μικρού αδερφού, η ενηλικίωση, η σκιά του μεγάλου αδερφού και στο τέλος ο μυστηριώδης εραστής‧ έρωτας, ενήβωση, μύηση, θάνατος ή αλλιώς πώς η προσωπική ιστορία γίνεται μύθος, η ζωή μεταλλάσσεται σε λογοτεχνία και η πραγματικότητα παραχωρείται στη φαντασία.
Ο Εραστής της Μαργκερίτ Ντυράς «παιδί» των Μεγάλων Αφηγήσεων που επανεισάγουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο στην ελληνική βιβλιαγορά είναι κάτι μοναδικό: Όχι μόνο φλερτάρει με το nouveau roman μιας άλλης εποχής, καταστρατηγώντας κάθε αφηγηματική σύμβαση περί χρόνου, χαρακτήρων, πλοκής αλλά το κάνει χρησιμοποιώντας ως πρόπλασμα την γραμμική ημερολογιακή αφήγηση από τα «Τετράδια του Πολέμου». Η μετασκευή του αυτοβιογραφικού υλικού που συναντά κανείς στα περίφημα Τετράδια της Ντυράς είναι μια εξαιρετική στιγμή για την παγκόσμια λογοτεχνία. Όλη η κοσμογονία της μοντέρνας γραφής που απελευθέρωσε τον εικοστό αιώνα από τις μεγαλοφυΐες του Γαλλικού Ρεαλισμού και του Ρώσικου μυθιστορήματος είναι παρούσα στην μεταμόρφωση της ίδιας της Ντυράς. Η γαλλίδα συγγραφέας του εξωτισμού λανσάρει τον εαυτό της ως μια «Λολίτα της Σαϊγκόν», (δάνειο από τον πρόλογο της Χριστίνας Ντουνιά) που κάνει συνειρμικά τον διάπλου του ποταμού Μεκόνγκ, ακριβώς όπως η γλώσσα της διαπλέει το ποτάμι των ιδεών και των γεγονότων – γλώσσα που μεταφέρει στα καθ’ ημάς με υποδειγματικό τρόπο η Έφη Κορομηλά.
Δημήτρης Στεφανάκης
Comments - Σχόλια