Δημοσίευμα

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

«Οι ευτυχισμένες οικογένειες δεν έχουν μυστικά, αλλιώς δεν είναι ευτυχισμένες». Αυτό ισχυρίζεται ο Άγης Δημητριάδης-Σέραρντ. Ο ίδιος βέβαια συντηρεί δύο σπίτια, δύο γυναίκες, δύο παιδιά, ζει ουσιαστικά δύο ζωές. Στο μεταξύ η οικογένειά του, από τις επιφανέστερες της Αθήνας, περνά δύσκολες ώρες. Ο Ρόμπερτ Σέραρντ, ιδρυτής του ομώνυμου πολυτελούς ξενοδοχείου, βρίσκεται ξαφνικά στο στόχαστρο νεαρού φοιτητή ο οποίος διεξάγει έρευνα για το κρίσιμο διάστημα 1939-1945 και απειλεί να αμαυρώσει τη μνήμη του. Όλοι δηλώνουν θορυβημένοι εκτός από τη Λήδα Δημητριάδη, τη δικηγόρο της οικογένειας, η οποία ενθουσιάζεται με την ιδέα ότι κάποιος αποφάσισε επιτέλους να φωτίσει τη σκοτεινή διαδρομή του. Ανασκοπώντας ωστόσο έναν αιώνα οικογενειακής ιστορίας, η οποία συχνά εμπλέκεται με τη διαδρομή της χώρας, η Λήδα ανακαλύπτει πως οι πάντες κρύβουν μυστικά: Πάθη ή εγκλήματα, έχθρες ή προδοσίες, όλα όσα συνθέτουν το μέταλλο από το οποίο είναι φτιαγμένες οι «ευτυχισμένες οικογένειες»​. Κι αυτό είναι μια παρηγοριά… O Δημήτρης Στεφανάκης παρουσιάζει το νέο του βιβλίο «Ευτυχισμένες οικογένειες» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.

-Προ μηνών έγινε πολύς λόγος για την μετακίνησή σου από τις εκδόσεις Ψυχογιός στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Να υποθέσουμε ότι το μήλο της έριδος δεν ήσουν εσύ αλλά οι «Ευτυχισμένες οικογένειες»;

Ασφαλώς! Το κοινό δεν διαβάζει τον συγγραφέα αλλά τα βιβλία του. Όσο κι αν λέμε ότι πίσω από τα βιβλία υπάρχουν οι συγγραφείς, αυτό που μένει είναι οι ιστορίες τους κι όχι οι ίδιοι.

-Ο χαρακτηρισμός του βιβλίου σου ως οικογενειακής σάγκας μας παραπέμπει ευθέως στις «Μέρες Αλεξάνδρειας». Νομίζω ότι κι ο ίδιος έκανες ήδη μια σχετική αναφορά. Δεδομένου ότι οι ΜΑ είναι πια σημείο αναφοράς για τα ελληνικά γράμματα, πιστεύεις ότι οι «Ευτυχισμένες οικογένειες» θα μπορούσαν να έχουν ακόμα πιο θεαματική πορεία;

Είναι άστοχο και πρόωρο να συγκρίνει κανείς τα δύο βιβλία. Οι ΜΑ, για να μείνω στη συντομογραφία σου, έχουν διαγράψει ένα μεγάλο κύκλο ζωής εδώ και στο εξωτερικό. Οι «Ευτυχισμένες οικογένειες» μόλις ξεκινούν τον δικό τους. Θα πρέπει να αφήσουμε το  χρόνο να μιλήσει. Μπορώ να πω μόνο ότι η Λήδα Δημητριάδη, η αφηγήτρια του νέου βιβλίου, είναι μυθιστορηματικά πιο χειραφετημένη από την κινηματογραφική Υβέτ Σαντόν της Αλεξάνδρειας και ο Ρόμπερτ Σέραρντ έχει εξίσου σκοτεινό παρελθόν με αυτό του Ελιάς Χούρι.

-Θυμάμαι ότι οι Μέρες Αλεξάνδρειας σηματοδότησαν δυο φορές τη μετακίνησή σου από εκδότη σε εκδότη. Οι «Ευτυχισμένες οικογένειες» στάθηκαν αφορμή για κάτι ανάλογο. Τι συμβαίνει λοιπόν; Όταν αισθάνεσαι ότι έχεις ένα μεγάλο βιβλίο στα χέρια σου, αναζητάς ένα νέο εκδότη για να του δώσει όσο το δυνατόν καλύτερη ώθηση;

Πιστεύω ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός. Η μεταπήδησή μου στις εκδόσεις Μεταίχμιο ολοκλήρωσε ένα δημιουργικό κύκλο συγγραφικής ζωής με επτά εκδόσεις, βραβεύσεις και εκδοτικές επιτυχίες. Προσδοκώ κάτι ανάλογο στη νέα εκδοτική μου οικογένεια. Να το θέσω διαφορετικά. Σε ένα «διαζύγιο» δεν ευθύνεται ούτε εκείνος που φεύγει ούτε εκείνος που μένει. Οι δημιουργικοί άνθρωποι αλλάζουν και πρέπει να αλλάζουν και τότε μοιραία αφήνουν πίσω τους μια σχέση που δημιούργησαν σε μια προηγούμενη φάση της ζωής τους.

-«Ευτυχισμένες οικογένειες» λοιπόν, μια διαφαινόμενη εκδοτική επιτυχία και δίπλα της οι «Μεγάλες Αφηγήσεις» η σειρά κλασικής λογοτεχνίας που ήδη ξεκίνησε επιτυχημένα. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι βρίσκεσαι επιτέλους σε μια ευτυχισμένη εκδοτική οικογένεια, ότι βρήκες το λιμάνι σου;

Μπορούμε να πούμε ότι άνοιξε ένας νέος κύκλος ζωής με τις καλύτερες προδιαγραφές. Αυτό ναι, μπορούμε να το πούμε. Το μέλλον όμως δεν μπορούμε να το προεξοφλήσουμε. Εύχομαι να είναι μακρύ το ταξίδι με το νέο εκδότη μου. Εύχομαι επίσης να είναι μακρύ το ταξίδι για τις «Ευτυχισμένες οικογένειες». Ο χρόνος είναι ο μόνος σίγουρος κριτής για τα δημιουργήματά μας, για μας τους ίδιους.

–Αν σου ζητούσα να περιγράψεις με μια λέξη το καινούργιο σου μυθιστόρημα ποια θα ήταν;

Δεν μου αρέσει να απλουστεύει κανείς τα μυθιστορήματα πόσω μάλλον να τα συνοψίζει σε μια λέξη. Αισθάνομαι ότι αφαιρεί έτσι όλη τους την ουσία. Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να απαντήσω στην ερώτησή σου αλλά με δύο λέξεις. Ρηξικέλευθο και συναρπαστικό.

ΠΗΓΗ: http://www.presspublica.gr/dimitris-stefanakis-eftychismenes-ikogenies/