Δημοσίευμα

«Η λογοτεχνία είναι μια απόδειξη ότι η πραγματικότητα δεν αρκεί», με αυτά τα λόγια του Πεσσόα ως μότο, ξεκινάει ο Δημήτρης Στεφανάκης το βιβλίο του με τίτλο «Πώς η λογοτεχνία σου αλλάζει τη ζωή». Θίγει καίρια ζητήματα που αφορούν στη λογοτεχνία και τα πασπαλίζει με το δικό του προσωπικό βλέμμα .Βάζει και την δική του εμπειρία και παρατήρηση. Είχε αποφασίσει κάποτε να διακόψει τη σχέση του με τη λογοτεχνία, επειδή τη βίωνε ως μια άκρως καταθλιπτική διαδικασία. Ακόμα είχε νιώσει απογοήτευση από τη λογοτεχνία ή, τουλάχιστον από αυτό που ο ίδιος θεωρούσε λογοτεχνία. Μάλιστα θεωρεί πια, και αφού αποκαταστάθηκαν άμεσα και γρήγορα οι σχέσεις του με τη λογοτεχνία, ότι αυτή είναι πιο εθιστική και από την νικοτίνη. Όσο για τη συγγραφή… δεν είναι μόνο θέμα ταλέντου σε καμία περίπτωση. Ορισμός για τη λογοτεχνία; Παιχνίδι ενηλίκων ίσως! Ενηλίκων οι οποίοι όμως έχουν παγιωμένες θέσεις για τα πράγματα και δύσκολα γοητεύονται ή μεταπείθονται.

Όταν κανείς πάρει τον δρόμο της λογοτεχνίας, είτε ως αναγνώστης, είτε ως συγγραφέας, συνεχώς διδάσκεται καινούρια πράγματα. Μπορεί να βιώνει συνεχώς αρνήσεις και αντιστροφές. Να συνειδητοποιεί με τον καιρό πως έργα που κάποτε τον συγκινούσαν ή χαρακτήρες που τον γοήτευαν τώρα πια του είναι αδιάφορα. Δεν τον ερεθίζουν, δεν του «μιλάνε». Για κάποιους αναγνώστες όμως, συμβαίνει να μην μπορούν να διανοηθούν τον κόσμο χωρίς τον Οδυσσέα, την Αντιγόνη, τον Βασιλιά Λήρ ή την Άννα Καρένινα. Τους θεωρούν οικείους, έχουν σταθερά ουσιαστική θέση στη ζωή τους. Αναφορικά με το ερώτημα αν μπορεί η λογοτεχνία να αλλάξει τον κόσμο μπορεί κανείς να δώσει στη ζωή του ποικίλες απαντήσεις, χωρίς όμως να καταλήξει πουθενά. Ίσως όλα είναι θέμα πίστης τελικά. Ίσως πιστεύοντας στη λογοτεχνία έχουμε βρει έναν ασφαλή, αλλά και ευφάνταστο τρόπο να αντέχουμε τη ζωή μας, το κόσμο, την πεζή μας καθημερινότητα και την πλήξη που αυτή επιφέρει.

Ο Στεφανάκης τονίζει με κάθε ευκαιρία πως είναι περήφανος περισσότερο για τα βιβλία που διάβασε, παρά για αυτά που έγραψε. Δίνει συνεχώς εναύσματα για σκέψη, είναι χειμαρρώδης, εξηγεί αναφορικά με την αύρα της λογοτεχνικής δημιουργίας και πώς αυτή διδάσκει και ενισχύει όσους είναι συναισθηματικά αναλφάβητοι.

Ακόμα, ποιός ο ρόλος των προθέσεων ενός συγγραφέα; Ποιός ο ορισμός της καλής λογοτεχνίας; Ένας προτεινόμενος ορισμός είναι ο εξής: «η καλή λογοτεχνία σε κάνει, αν μη τι άλλο, να αμφιβάλλεις για αυτό που είσαι». Είναι εύκολη πράξη η ανάγνωση; Πολλά ερωτήματα τίθενται με αμεσότητα και αλήθεια. Ο Στεφανάκης με ευελιξία προσεγγίζει το θέμα «ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ» σφαιρικά, χωρίς όμως να προβαίνει σε αφορισμούς ή κουραστικά και ανούσια διδάγματα. Μιλάνε η εμπειρία του και η γνώση του, και η δυνατή και διεισδυτική του σκέψη. Τα διαχρονικά αριστουργήματα και ο ενδεχόμενος ορισμός τους, η γέννηση ενός βιβλίου, το παιχνίδι συγγραφέα-αναγνώστη, οι αμαρτίες των συγγραφέων, η σχέση της λογοτεχνίας με την πολιτική και την ιστορία, οι ήρωες και οι αντιήρωες, ο έρωτας και ο θάνατος στη λογοτεχνία, η υφή της αφήγησης, για ποιούς λόγους  το μελό κι ο συναισθηματισμός είναι  απαγορευτικά για τη «μεγάλη» λογοτεχνία, αυτά και άλλα θέματα διερευνώνται μέσα στο βιβλίο αυτό.

Είναι εμφανής εδώ η αγάπη του συγγραφέα για το αντικείμενό του, αλλά και πόσο ο ίδιος έχει παλέψει με το θέμα του. Η τριβή είναι φανερή και παρόλα αυτά υπάρχει ένας αέρας διαλόγου, διαλλακτικότητας, σεμνότητας, συνδυασμένα  με αλήθεια, θετική ενέργεια και σοφία.

Ένα καλογραμμένο εγχειρίδιο περί λογοτεχνίας που ενδιαφέρει και αναγνώστες  και συγγραφείς και φοιτητές δημιουργικής γραφής και λέσχες ανάγνωσης και δοκιμιογράφους. Μια απολαυστική ξενάγηση στο εργαστήρι του συγγραφέα.
Πηγή: http://fractalart.gr/pws-h-logotexnia-sou-allazei-th-zoi/